Anasayfa > Köşe Yazıları

KÖYDE ÖĞRETMEN OLMAK ( 4 )

22 Mart 2023 - 101 okunma

Nazmi Kılıç

KÖYDE ÖĞRETMEN OLMAK ( 4 )
Bu köyde bulunurken daha önceki görev yerimde olduğu gibi devleti temsili yet görevimi en güzel şekilde yerine getirmeye çalışıyordum.
Halk ile münasebetlerimde son derece dikkatli oluyordum.
Eğitim öğretim dışında 222 sayılı yasanın bize verdiği sorumluluğu yerine getiriyor, birbirleriyle anlaşmazlık konusunda çözüm için yardımcı oluyorduk.
Bu yanımız fark edildiği için köye daha fazla hizmet etme şansımız oluyordu.

Köyde ne kadar kalacağım sorusuna cevabım netti.
Bu köyden bir öğrencim üniversiteye gidince ben de gideceğimi söylüyordum.
Bir öğrencinin gitmesi demek diğer çocukların arkasından sürüklenmesi demekti.
Bunu da görmek nasip oldu.
Üniversiteye bir öğrencimin gittiği yıl ben de ilçe merkezine geldim.

İlk kıvılcım parlamıştı.
Bunun arkası gelecekti.
Ondan sonraki köyün eğitime bakışı tamamen değişti.
Artık çocuklarını okutmak için il veya ilçe merkezlerine taşınmaya başladılar.
Bu da üniversiteli sayısının hızla artmasını sağladı.
Böylece emeklerimiz boşa gitmemiş oldu.
Artık köyde öğretmen, imam ve diğer memur sayısı hızla arttı.
Bu durumun herkes farkına vardı.
Hala da konuşuluyor.
Ben de o dönemin öğrencileri zeki idi, öyle olması normaldi desem de bu muazzam değişiklik bizim hanemize yazıldı.
Bu onur bana yetti de arttı bile.

İlk yıl bütün velilerin ve köy ihtiyar heyetinin katıldığı bir toplantıda öğrencilerin eğitim öğretimiyle uğraşmam için onların yapması gerekeni anlatmıştım.
Ben okulda onlarla uğraşayım diğer işleri siz yapın demiştim.
Veliler öyle bir hale geldiler ki nöbetçi öğrencinin nöbet görevini aileleri yapmaya başladı.
Sabah sınıf temizleniyor, soba yanıyordu.
İlgisiz aile profili gitti, tamamen ilgili hale geldiler.
Hatta çoğu zaman çocukların öğle arası eve gitmeleri yerine aileler yemek getirip yemeklerini okulda yediriyorlardı.
Öyle olunca öğrencilerin öğle arası bile dolu geçiyordu.
Bir yıl 4 ve 5. Sınıf öğrencilerimiz için hafta sonu kursumuz olmuştu.
O öğrencilerin neredeyse tamamı ilerleyen yıllarda yüksek öğrenim yapmaları ve hayata atılmaları tesadüfî değil o çalışmanın bir ürünüydü.

Köyde öğretmenlik sanıldığı gibi kolay değildir.
Hem köyden biri olacaksın kendini kabul ettireceksin, hem de devletin gülen güzünü gösterip devlet adına hizmet sunacaksın.
Devlet adına vatandaşı kucaklayıp olduğu gibi kabulleneceksin.
Böyle olursa köprüler daha kolay kurulur.
Aracılık vazifesinde fazla sıkıntı olmaz.
Buna dikkat ederek hem kendimin, hem de köylünün hayatını kolaylaştı.
Lojmanın çatısına beş yüz litrelik su deposu alındı.
Köyde ilk kez otomatik çamaşır makinesi aldım.
Böylece köylünün o zamanlar merdaneli çamaşır makinesinden otomatik çamaşır makinesine geçildi.
Benden önce mezun olan gençlere de olumlu rehberlikle hayatlarına dokunuşlar yaptım.
Kimseyi kırıp dökmeden köydeki görev süremi tamamlayıp ilçe merkezine geldim.

Hayatımın en verimli on iki yılını burada geçirdim.
Bu köyden ayrıldığımda geldiğim zamanki köy ile ayrıldığım köy arasında dağlar kadar fark vardı.
İşin püf noktası bu değimliydi.
Fark oluşturmak, farkındalık ortaya koymak.
Herkesi bir komşu olarak geride bırakmak aslında bir nimettir.
Kendini oraya ait hissedip ilişkileri halada sürdürebilmek çok önemlidir.
Sanırım biz bunu başardık.
Bu köye geleli otuz dört yıl olmuş.
Nereli olduğumu bilmeyen dostlarımızın beni hala o köyden birisi olarak sanmaları o köyle bütünleşmenin ürünüdür.
Bu sayede olumlu ilişkiler kurduk, gözle görülür bir hizmet verdik.
Gözle görülür hizmeti sunma fırsatı verdiği için Rabbime binlerce şükürler olsun.
Evet, öğrenciler okuyarak ihya oldu ama taşıma sistemi yüzünden okul virane oldu.
İnsan yetiştirmek için bir fırsattır.
Köyde Öğretmen Olmak.

Nazmi Kılıç diğer yazıları

Facebook hesabınızla yorum yapın: